2ο Συνέδριο ΣΥΡΙΖΑ ή πώς να µη γαµηθεί ο σύντροφος Κουβέλης

Το πολυθρύλητο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ λειτουργεί ως ένα ανεστραµµένο πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέι. Όσο η βιωµένη πραγµατικότητα της «κυβερνώσας Αριστεράς» βυθίζεται στη σαπίλα, τόσο το πορτρέτο του συνεδρίου, που παραµένει υπεσχηµένο στην ντουλάπα από το καλοκαίρι του 2015, παραµένει λαµπερό, µια φαντασίωση εκείνης της καθαρής στιγµής όπου ο διάλογος µεταξύ των µελών θα άρει τις δυσλειτουργίες της διακυβέρνησης και θα τη βάλει στον ίσιο δρόµο προς το σοσιαλισµό. Αυτή η διχοστασία, ωστόσο, συναντά ένα φυσικό όριο: τη διεξαγωγή του συνεδρίου.